Greek Fashion Stylist
ειμαι η αννα μαρια απο τη σαντορινη
Η ιστορία του eshop Greek Fashion Box με τα γυναικεία αξεσουάρ
Με λένε Άννα Μαρία. Γεννήθηκα στη Σαντορίνη, κατάγομαι από την Κρήτη και ζω στην Αθήνα. Ένα καλά φυλαγμένο για χρόνια κουτί στην ντουλάπα της μητέρας μου άνοιξε την πόρτα σε αναμνήσεις, εικόνες και αρώματα μιας άλλης εποχής και έφερε τη δημιουργία του eshop με τα χειροποίητα σανδάλια και τα γυναικεία αξεσουάρ.
Παλιές δαντέλες, κορδόνια και νήματα ξεχύθηκαν μέσα από το κουτί γεμίζοντας το δωμάτιο με άρωμα βαρύ αλλά κομψό, απίστευτα γνώριμο, αλλά και πολύ μακρινό. Το μεθυστικό άρωμα με συνεπήρε, ο χρόνος δεν υπήρχε πια και οι μεγάλες καδραρισμένες φωτογραφίες με τις όμορφες κομψές γυναίκες που κρέμονταν στον τοίχο χρόνια τώρα ευλαβικά σχεδόν, ζωντάνεψαν..


Το μεγάλο νεοκλασικό καπετανόσπιτο του 1850 γέμισε κόσμο, ζωή. Οι φωνές της αγαπημένης μου γιαγιάς, του πατέρα και της μητέρας μου, διαπερνούν τους χοντρούς πέτρινους ψηλούς τοίχους και φτάνουν στα αυτιά μου σαν τιτιβίσματα. Οι καλύτερες διακοπές της ζωής μου, τα ωραιότερα καλοκαίρια μου ήταν πάντα εδώ στη Σαντορίνη, σ' ένα λατρεμένο σπίτι περιτριγυρισμένη από αγαπημένους ανθρώπους και όμορφα αντικείμενα που αντανακλούσαν μνήμες και ιστορίες μιας άλλης εποχής. Εδώ έμαθα από μικρή να εκτιμώ το ωραίο και τα παλαιά χειροποίητα αντικείμενα, αλλά έμαθα και να αγαπώ τους ανθρώπους, ακόμα κι αυτούς που δεν πρόλαβα να γνωρίσω.
Το ίδιο το σπίτι, παλιό και αρχοντικό, ήταν πηγή ιστορίας και φαντασίας. Χοντροί τοίχοι από βαριές ηφαιστιογενείς πέτρες χώριζαν τα μεγάλα, ντυμένα με σκούρα ξύλινα πατώματα δωμάτιά του, με πανύψηλα ταβάνια σε σχήμα σκάφης και τοίχους γεμάτους ψηλά παράθυρα που έβλεπαν από ψηλά όλο το χωριό, μέχρι τη θάλασσα.
Διακοσμημένο με έπιπλα παραδοσιακά, χειροποίητα, μαστορεμένα και σκαλισμένα από τους καλύτερους τεχνίτες του νησιού. Βαριές χειροποίητες κουρτίνες σκέπαζαν τα ψηλά παράθυρά του. Βελούδινες κουρτίνες με κρόσσια κρέμονταν στα πλάγια των παραθύρων για να κρύβουν το έντονο φως του νησιού, και λεπτές κουρτίνες περίτεχνα κεντημένες με παλαιές τεχνικές, άφηναν το φως να λούζει το σπίτι και τις ομορφιές του.
Κομψά, πολυτελή σερβίτσια από την Κίνα στόλιζαν τις βιτρίνες και θάμπωναν τα παιδικά μάτια μου από τα φίνα χρώματα δεμένα με χρυσό, τραπεζάκια δίσκοι με βαριά μπρούτζινα διακοσμητικά από την Αίγυπτο στόλιζαν το σπίτι.
Τα υφάσματα και τα πλεκτά που διακοσμούσαν τα έπιπλα, φτιαγμένα από Εκείνες που δεν πρόλαβα να γνωρίσω, αλλά που με έναν παράξενο μαγικό τρόπο με συντρόφευαν σ' όλα τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια.
Εκείνες που έφυγαν πριν γεννηθώ, αλλά που η παρουσία τους ήταν σε κάθε γωνιά του σπιτιού, που το άρωμά τους πλανιόταν στον αέρα. Εκείνες που με μάγεψαν και μ' έκαναν για πάντα δικιά τους, αγαπημένη τους, "οι θείες".
Οι φωτογραφίες τους σε όμορφες κορνίζες, διασκορπισμένες σ' όλο το σπίτι, στόλιζαν τα μικρά τραπεζάκια και τους μπουφέδες, δέσποζαν κρεμασμένες στους τοίχους του σπιτιού αλλά και σε όλα τα σπίτια που ζούμε μέχρι και σήμερα. Πάντα όμορφες, πάντα περιποιημένες, πάντα κομψές. Κλασάτες, γυναίκες άλλης εποχή, που με συνέπαιρναν όπως και η ιστορία τους.
Γυναίκες κοσμοπολίτισσες, μοίραζαν τη ζωή τους ανάμεσα στη Σαντορίνη και την Αλεξάνδρεια που ο πατέρας τους είχε ανοίξει εμπορική δραστηριότητα στο τέλος του 1800. Το κρασί που έφτιαχναν στην Σαντορίνη, το γλυκό σα μέλι visanto ονομαστό τότε έξω από τα σύνορα της χώρας, φτιαχνόταν στις παραδοσιακές κάναβες της Σαντορίνης και ταξίδευε καθημερινά στις χώρες της Ευρώπης και στα βάθη της Ανατολής από το λιμάνι της Αλεξάνδρειας. Την επιστροφή τους κάθε φορά στο νησί συνόδευαν μπαούλα με διαλεχτά αντικείμενα από τις χώρες της Ανατολής.

Πολυταξιδεμένες, αριστοκρατικές γυναίκες, ιδιαίτερα μορφωμένες για την εποχή εκείνη, με καλλιτεχνικά χαρίσματα που είχαν καλλιεργήσει με τον χρόνο και όχι τυχαία. Αν και χριστιανές ορθόδοξες σε όλη τους τη ζωή, από μικρά κορίτσια μπήκαν εσωτερικές στο καθολικό Μοναστήρι των αδελφών Δομινικάνων στα Φηρά της Σαντορίνης, όπως συνηθιζόταν στα κορίτσια των "καλών οικογενειών" και έμειναν εκεί μέχρι τα 22 τους χρόνια. Οι αδελφές Δομινικάνες, τους έδωσαν υψηλή μόρφωση αλλά και μεγάλη καλλιέργεια τόσο κοινωνική, όσο και καλλιτεχνική όπως πιάνο, τραγούδι, γαλλικά, ζωγραφική και χειροτεχνίες.
Ανέπτυξαν εκλεπτυσμένο γούστο και στυλ, που αποτυπωνόταν στα ρούχα, στα κοσμήματα, στο σπίτι, στον τρόπο ζωής τους. Τα κοσμήματά τους όλα χρυσά, εντυπωσίαζαν με την κομψότητά τους, και τα λεπτοδουλεμένα μοτίβα τους. Τα υφάσματα που έραβαν τα ρούχα τους ήταν πολυτελή και εξεζητημένα όπως και οι χειροτεχνίες τους, μοναδικά κομμάτια ανεκτίμητης αξίας και διαχρονικής κομψότητας, αναλλοίωτης στο πέρασμα των χρόνων, χειροποίητα έργα τέχνης που έκαναν τους δημιουργούς τους αθάνατους στο πέρασμα των αιώνων.

Γοητευμένη από την κοσμοπολίτικη ζωή τους, το κομψό, εξεζητημένο στυλ τους, αλλά και από τα ταλέντα τους που είχαν αφήσει την σφραγίδα τους στα χειροποίητα έργα που διακοσμούσαν το σπίτι, φάνταζαν ονειρικές και, κατά την αγαπημένη μου συνήθεια, ότι δικό τους ανακάλυπτα μου γεννούσε ιστορίες με πρωταγωνίστρια Εκείνες και κυρίως Εκείνη, την Άννα.
Η Άννα, που σημάδεψε τα παιδικά μου όνειρα, που μου χάρισε μακρινά ταξίδια, χρώματα και αρώματα, που με γέμισε μνήμες από πριν ακόμα καταφέρω να φτιάξω τις αναμνήσεις μου, Εκείνη που μ' έμαθε να την αγαπώ. Ίσως γιατί με συντροφεύει πάντα, καθημερινά. Εκείνη που με συντροφεύει με τα δικά της μικροαντικείμενα που έχω κρατήσει, με τις χειροτεχνίες της, τους πίνακες που έχει ζωγραφίσει και στολίζουν το σπίτι μου. Εκείνη που μου στέρησε την απόλυτη ελευθερία μου, κρατώντας με δέσμια στα υλικά και ανθρώπινα, όχι για την χρηματική τους αξία, αλλά για τον πλούτο που έβαλε στη ζωή μου με το στυλ και την κομψότητά της, με την αξία που προσέδωσε σε όσα έφτιαξε με τα χέρια της.
Τα μπαούλα, σκορπισμένα σε όλα σχεδόν τα δωμάτια του σπιτιού, έκρυβαν για μένα μικρούς θησαυρούς. Με θάμπωναν οι χειροποίητες δαντέλες, τα ρούχα, τα ακριβά υφάσματα, τα κομψά βελούδινα καπέλα, τα μαντηλάκια που ήταν κεντημένα με το μονόγραμμά τους, τα κρυστάλλινα μπουκαλάκια γεμάτα βαριά μεθυστικά ανατολίτικα αρώματα, τα γυναικεία αξεσουάρ ομορφιάς που χρησιμοποιούσαν οι θείες, όπως πούδρες και κραγιόν σε έντονα χρώματα, σε συσκευασίες με το χρυσό χρώμα της λίρας να κυριαρχεί. Πράγματα μικρά, πολύτιμα και αγαπημένα που με έκαναν να νιώθω όμορφη σαν Εκείνες. Ένιωθα σαν πριγκίπισσα, αυτό το σπίτι ήταν το βασίλειό μου και οι δράκοι ήταν κλεισμένοι έξω από τους ψηλούς και χοντρούς τοίχους αυτού του σπιτιού. 'Ετσι, μύθος και πραγματικότητα έπλεξαν το γαϊτανάκι τους μέχρι και την ενηλικίωσή μου.

Ο θαυμαστός κόσμος των εσωρούχων τους που ανακάλυψα ένα καλοκαίρι της εφηβείας στο μπαούλο του γραφείου, με έντυσε για δυο καλοκαίρια. Όλα κεντημένα στο χέρι, τα περισσότερα με λεπτεπίλεπτο κοφτό κέντημα, μετατράπηκαν σε trendy καλοκαιρινά μπλουζάκια και φορέματα.. Με την φαντασία μου στα σχέδια και τα μαγικά χεράκια της λατρεμένης μου γιαγιάς που πετούσαν πάνω στην παλιά Singer έκλεψαν την παράσταση και κέρδισαν τον θαυμασμό. Λεπτοκαμωμένα χειροποίητα πλεκτά στόλιζαν τις τσάντες και τα τσαντάκια μου.
Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη με το αποτέλεσμα που συνέχιζα να σχεδιάζω ρούχα στην εφηβεία μου αλλά και μετά, και σχεδόν ότι φορούσα ήταν ραμμένο από την γιαγιά μου την Σαντορινιά. Περνούσαμε ώρες ατέλειωτες στις αποθήκες της Αθήνας, να διαλέξουμε τα υφάσματα που θα υλοποιούσαν τα σχέδιά μου. Σαν νεαρό κορίτσι μου άρεσε φυσικά η μόδα και ασχολούμουν πολύ με αυτή, αλλά ποτέ δεν την ακολουθούσα πιστά. Μου άρεσε τα ρούχα μου να ξεχωρίζουν, να μην είναι πιστά αντίγραφα του "σωρού", να έχουν μια πινελιά δική τους, μοναδική, διαχρονική. Η αγάπη μου στην μόδα και τον σχεδιασμό των ρούχων με οδήγησε σε μια σχολή σχεδιαστών μόδας, αλλά οι περισσότεροι ξέρουμε ότι πολλά από τα όνειρά μας μένουν μόνο όνειρα όσο κι αν προσπαθούμε να ταξιδεύουμε στα ταξίδια της ζωής μας καπεταναίοι.
Μοιράζαμε τα καλοκαίρια στα ταξίδια μας στη Σαντορίνη και στην Κρήτη στο πατρικό του πατέρα μου. Τα ταξίδια των αντιθέσεων όπως τα λέω τώρα. Ένα μικρό χωριάτικο σπίτι με μια μεγάλη μακρόστενη εσωτερική αυλή που έκλεινε με μια βαριά ξύλινη πόρτα, φιλοξένησε τα παιχνίδια με τις ξαδέλφες μου. Λάτρευα αυτήν την απλή παραδοσιακή αυλή που στρώναμε το τραπέζι για όλα τα γεύματα της οικογένειας με την εξωτερική γούρνα με τον μακρύ τσιμεντένιο πάγκο που πλέναμε τα πιάτα μας. Στην Κρήτη έμαθα και εκτίμησα έναν άλλον πλούτο, τον φυσικό πλούτο της εύφορης γης της. Ότι κι αν χρησιμοποιούσαμε στο φαγητό μας, λάδι, λαχανικά, τυρί, κρασί, φρούτα, όλα ήταν από τον κήπο μας ή από τον κήπο του φίλου γείτονα ή συγγενή.

Ο πατέρας μου μερακλής και καλοπερασάκιας, δυο πάθη είχε στη ζωή του, τη μεσογειακή κρητική κουζίνα και τον Καζαντζάκη και τα υποστήριξε και τα δύο σε όλη του τη ζωή. Η καθημερινότητά του είχε πάντα και τα δύο. Διάβασμα από ένα βιβλίο του Καζαντζάκη που συνήθως το είχε ξαναδιαβάσει αλλά πάντα έψαχνε καλύτερες νέες εκδόσεις, και καθημερινό μαγείρεμα για την οικογένεια αλλά και για φίλους. Ορκισμένος εχθρός στο βούτυρο και σε όλα τα "βρώμικα" και μεταλλαγμένα, χρησιμοποιούσε πάντα τα πιο αγνά εκλεκτά υλικά με βάση φυσικά το ελαιόλαδο. Ένας πραγματικός καλλιτέχνης στο μαγείρεμα, με έμαθε να αγαπώ και να σέβομαι την κρητική κουζίνα και τα προϊόντα της γης, να διαβάζω και ν' αγαπώ τα βιβλία.
Η γιαγιά μου η Κρητικιά, μια δυναμική γυναίκα, καθόταν στο καφενείο του χωριού καθημερινά με άνεση, όταν σε άλλα χωριά της Ελλάδας ακόμα και σήμερα τα καφενεία φιλοξενούν αποκλειστικά άντρες. Ταλαιπωρημένη από την κατοχή, αλλά με τσαγανό, χήρα από πολύ νέα, δεν έβγαλε ποτέ τα μαύρα από πάνω της. Δε θα πίστευες εύκολα ότι αυτή η μαυροφορεμένη λεπτή γυναίκα μπορούσε να φτιάξει θησαυρούς με τα χέρια της. Κι όμως τα χεράκια της πετούσαν στο πλέξιμο. Δαντέλες, σεμέν και τραπεζομάντηλα γέμισαν τα συρτάρια μου και των ξαδέλφων μου που ακόμη και σήμερα σε γοητεύουν με τη λεπτοδουλειά τους. Πόσοι αφανείς καλλιτέχνες δεν υπάρχουν σε κάθε οικογένεια! Λες και είναι ο τρόπος για να περάσουν κάποιοι άνθρωποι στην αιωνιότητα αφήνοντας πίσω τους κάτι όμορφο για να τους θυμόμαστε. Ακόμη και η μητέρα μου, εργαζόμενη και μοντέρνα γυναίκα, έχει φτιάξει μικρά κεντημένα έργα τέχνης, άλλα για να ολοκληρωθούν τα μισοτελειωμένα κεντήματα των θείων, άλλα για να αξιοποιηθούν τα όμορφα υφάσματα που βρέθηκαν στα παλιά μπαούλα. Ακόμα και σήμερα την ηρεμεί να φτιάχνει μοναδικά πλεκτά ρούχα και να μας στολίζει.
Η χαρά της δημιουργίας όταν υπάρχει δεν εφησυχάζεται, ψάχνει τρόπους διαφυγής και έκφρασης. Μπορεί ακόμη κι ένα μικρό κουτί ν' ανοίξει μαζί τα ξεχασμένα όνειρά μας, τις μνήμες, τα θέλω, ακόμα και να σημάνει ένα καινούργιο ταξίδι στη ζωή. Έτσι κι αυτό το παλιό ξεχασμένο κουτί έφερε στο προσκήνιο την ιδέα της μόδας με χειροποίητα προϊόντα και τη δημιουργία του eshop Greek Fashion Box, που στόχο έχει να ντύσει και να στολίσει τη γυναίκα με αξεσουάρ Ελλήνων σχεδιαστών προβάλλοντας παράλληλα τη μοναδική ομορφιά του ελληνικού τοπίου. Τα χειροποίητα προϊόντα απαιτούν σκληρή δουλειά, μεράκι και ψυχή, αλλά όλα κρύβουν μια ιστορία. Μια μοναδική ιστορία που κάνει τα χειροποίητα είδη μοναδικά, ξεχωριστά. Φτιαγμένα με αγάπη, μεράκι και φαντασία για να ντύσουν τις γυναίκες που θέλουν να ξεχωρίσουν, που θέλουν χρώμα και στυλ στη ζωή τους!

To περιεχόμενο αυτού του site χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0.
The content on this website is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση, αντιγραφή ή τροποποίηση του περιεχομένου χωρίς τη συγκατάθεσή μας.
Είμαι η Άννα Μαρία από τη Σαντορίνη, μια εργαζόμενη γυναίκα της διπλανής πόρτας, πριγκίπισσα στα παραμύθια της ζωής μου, βασίλισσα στην καρδιά των αγαπημένων μου. Είμαι κορίτσι και γυναίκα μαζί, τόσο πραγματική και φθαρτή όσο μυθική και άφθαρτη. Είμαι μια Γυναίκα χωρίς ηλικία, ευλογημένη κόρη, μάνα, γιαγιά, εγγονή, σκληρή και αγωνίστρια στη ζωή, ευαίσθητη και συναισθηματική με τους αγαπημένους μου. Οδηγούμαι από την καρδιά και τα όνειρά μου, είμαι ελεύθερη σαν τον άνεμο, φοράω αλυσίδες μόνο για τους ανθρώπους που αγαπώ και εκτιμώ. Μ' αρέσει η ομορφιά και θα ήθελα να κάνω τον κόσμο πιο όμορφο. Θέλω να είμαι πάντα όμορφη, πάντα θελκτική, πάντα ερωτεύσιμη. Είμαι απλά μια Γυναίκα, ίσως να είμαι εσύ και θέλω να μοιραστώ μαζί σου όμορφα αξεσουάρ που θα σε στολίσουν σαν πριγκίπισσα, θέλω να μοιραστώ μαζί σου τον τόπο μου και όσα αγαπώ!